Özel ilgiye muhtaç evlatlarına vakit ayırmak için mesleklerini, eğitimlerini, öykülerini yarım bırakmak zorunda kalan uğur böceği annelerinin birden fazla hayata sıfırdan başladılar. İşte uğur böceği annelerinden kimilerinin çarpıcı öyküleri.
EVDEKİ HESAP OTİZME UYMADI
Merve Erkut, İstanbul Aydın Üniversitesi Çevirmenlik ve Mimar Sinan Üniversitesi Sanat Tarihi mezunu. Hayali olan tarih yüksek lisansına Boğaziçi Üniversitesi’ni kazanarak adım attı. Eğitimine başladıktan birkaç ay sonra gebe olduğunu öğrendi. Doğum nedeniyle orta verdiği yüksek lisansa geri döndüğünde oğlu Ege’nin otizmli olduğunu öğrendi.
Bugün 35 yaşında olan Erkut yarım bırakmak zorunda kaldıklarını şöyle anlattı:
“Boğaziçi Üniversitesi’ni kazanmak çok zordu. Heyetler, referans mektupları, imtihanlar, notlar 2 yılımı aldı. Başladığım sene Ege doğdu. Bir buçuk yaşına geldiğinde bir ıstırap olduğunu anladım. Hekim doktor gezip otizm teşhisini aldıktan sonra 18 aylıkken özel eğitime başladık. Artık tüm vaktimi onun gelişimine ayırıyordum.
BOĞAZİÇİ’NDEN KAYDIM SİLİNDİ
Oğlum Ege artık 7 yaşında ve biraz daha algısı açıldı, kelam dinlemeye başladı ve benden öteki biriyle, mesela annemle bir mühlet kalabilecek konuma geldi. Ben de otizm ile yaşamaya alıştım. Eğitimime devam etmek istedim lakin yüksek lisans programından kaydımın silindiğini gördüm. Tüm konsantrasyonum oğlum Ege olduğu için benim için çok kıymetli olan akademisyenliği hayalimden çıkarmıştım ve vaktin nasıl geçtiğinin farkında bile değildim.
Kaydımı son dondurmamın üstünden 4 sene geçmiş ve kaydım silinmiş. Ortada haksız, hukuksuz bir durum yok. Lakin tekrar hayata tutunabilmeleri için özel çocuk annelerine yönelik tahminen farklı bir düzenlemeler yapılabilir diye düşünüyorum.
BİR AN BİLE HAYIFLANMADIM
Bizim ve çocuklarımızın durumu hiç geriye bakmadan hayattaki her şeyden vazgeçebilmeyi gerektiriyor. Üstelik yaşadığımız his o kadar farklı ki; otizmli evlatları için uğraşan annelerin hiçbiri geride bıraktıkları için bir an bile pişman değil. Ben de onlardan biriyim.”
OĞLU İÇİN AVUKATLIĞI BIRAKTI
Severek yaptığı avukatlık mesleğini bırakan İlknur Akbay 11 yaşındaki Yiğit Ali’nin annesi: “Anne olduğum yıllarda 6 yıllık avukattım ve eşimle birlikte kendi hukuk ofisimizde çalışıyordum. Çok gezen ve hayat dolu biriydim. Hamilelik sonrası orta verip işime geri dönerim, oğlumu da yaşı gelince kreşe veririm diye hayaller kurarken Yiğit Ali, 25 haftalık ve 800 gram olarak prematüre doğdu. Akabinde kalıcı meseleler da beraberinde geldi. Benim oğlum çift engelli. Prematüre doğan bebekler büyüyorlar lakin çok özel ilgi gerekiyor bu nedenle 2 yıl hiç dışarı çıkmayıp konutu hastaneye çevirdik. Üç buçuk yaşına geldiğinde oğluma görme kaybı ve gelişim geriliği teşhisi kondu. Bu ortada avukatlığı bıraktım tüm vaktimi onun eğitimine ayırdım. Kendim de sertifika programlarına katıldım ve oğluma yardımcı olacak çok sayıda eğitim aldım. Avukatlığı özlüyorum, dönmek isterdim fakat oğlum için güzel olan neyse onu seve seve yaparım.”
BEYAZ YAKALI İŞİNİ GERİDE BIRAKTI
Karabük Üniversitesi’nde işletme ve İstanbul Üniversitesi’nde fotoğrafçılık bitiren ve otizmle tanışmadan evvel bir kolejde insan kaynakları danışmanlığı yapan Betül Özkaya’nın yeni hayat kıssası oğlu Deniz’in doğduktan sonra ağır bakımda geçirdiği epilepsi nöbetiyle başladı.İşini bırakıp tüm vaktini oğluna ayıran Özkaya atipik otizm teşhisi konan Deniz için verdiği çabayı şöyle anlattı:
“Nöroloji tabibi, beş günlük lohusayken bana oğlumun çok yaşamayacağını söyledi. Birinci bir yıl oğlumun gözlerinin içine bakarak geçti. Daima Deniz’le ilgilendim ve gözüm diğer bir şey görmedi gündüzümü oğluma, gecelerimi de onun için okuduğum makalelere ayırdım. O gayretlerim sonuç verdi. Deniz şu an üç yaşında algı sorunu yok lakin makasla bir şey kesemiyor, bir hamurla oynayamıyor. Haftada 4 gün eğitime gidiyoruz. İleride tahminen çalışma hayatına dönebilirim diye kendimi hazır tutmak hedefiyle artık uzaktan eğitimle çocuk gelişimi okuyorum. Böylelikle Deniz’i de yanıma alıp bir kreşte yardımcı öğretmenlik yapabilmek üzere bir hayalim var.”
SIK MÜSAADE ALDIĞINDAN İŞSİZ KALDI
7 yaşındaki otizmli oğlu Ekrem Demir’e vakit ayırmak zorunda olduğu için sık sık müsaade almak zorunda olan ve bu nedenle işini kaybeden bilgisayar dayanak sorumlusu Burcu Çağla Kömürcüoğlu birebir vakitte çocuk gelişimi eğitimini yarım bıraktı ve yaşadıklarını şöyle anlattı: “Çocuğum 3 yaşına geldiğinde bir arkadaşım konuşma sorunundan ötürü doktora gitmemi tavsiye etti ve otizm teşhisi kondu. Hırçınlığı nedeniyle daima öğretmeni okula çağırıp başında durmamı istiyordu. Hem işimle hem onunla ilgilenmeyi birlikte yürütemedim ve işten ayrıldım. Elbette işsiz kaldığım için üzgünüm lakin ona daha çok yetebileceğim daha çok yanında olabileceğim için de ıstırabım azalıyor.”
UĞUR BÖCEĞİ AKIMININ MİMARI
Özel eğitime muhtaç çocukların anneleri toplumsal medya üzerinde kıymetli bir dayanışma gösteriyor. Bu dayanışmanın sembolü olarak toplumsal medya hesaplarında kullanıcı isimlerinin yanında uğur böceği simgesi kullanıyorlar. Bu fikrin sahibi avukat Sedef Erken, eski eşi sanatçı Ogün Sanlısoy ile evliliğinden otizmli oğlu olan bir anne. 15 yaşındaki oğlu Ozan’la yaşayan ve 2009 yılından beri otizmli anneler için faal çalışan
