Uzun yolda geçen vakti kayıp olarak görmeyenlerden misiniz? Yol boyunca tercih edilen yerlerin, verilen molaların insanın üzerinde elbet yatıştırıcı bir tesiri var. Aslında her tatil bir yol kıssasıyla başlamıyor mu? Bayram sonrası İstanbul-Antalya yoluna da biz bu türlü çıkıyoruz; yollarda geçen vakti tatil saymak için. 750 kilometre güneye gidiyoruz ve maalesef bu kere çekme karavanımız da yok. Bol kamyonlu Marmara trafiğini Pamukova’da noktaladıktan sonra Afyonkarahisar çıkışındaki tanınan dinlenme tesislerini bir bir geçip daha sakin bir rotaya giriyoruz. Nefes alınabilir yer arayışına başlayınca da Manyas Gölü üzere bir kuş cennetinin patikasına çıkıyor yolumuz. Daha evvel önünden tekraren geçsek de bu göle hiç uğrayamamıştık.
Keçiborlu’ya yanlışsız ilerlerken kıyısında yerimizi aldığımız masalsı gölün ismi Karakuyu… Lakin ismi mutasyona uğramış. Köyden ötürü Eldere deniyor, Karakuyu Sazlığı ya da Karakuyu Göleti de. Eldere Gölü’nü sevdik, o denli demeyi tercih ediyoruz…
Burdur, Acıgöl, Eğirdir ve Işıklı göllerinin tam ortasındaki Eldere; dört kentin, onlarca da köyün suyunu kullandığı verimli bir kaynağa dönüşmüş. Denizli ve Aydın’ı sulayıp Ege’ye dökülen Büyük Menderes Irmağı de bu noktadan doğuyor.
Sulama emelli 7 farklı gölete de komşu Eldere için ‘turistik açıdan en dikkat çekeni’ deniyor. Gölün kıyısındayken neden bu türlü söylenmiş, anlıyorsunuz. İstanbul’u 5 saat geride bırakmışken yemek molasını gölün estetiğine ahenk sağlayan salaş bir balık lokantasında veriyoruz. Fiyatlar ‘suüstü’ restoranlarına nazaran ziyadesiyle makul… Menüde yüklü balık ve ızgara köfte var. Kiremitte alabalık 60 lira, mezeler 10 ile 30 lira ortasında. Üç kişilik aile bir ziyafetle masadan 250 liralık hesapla kalkabiliyor.
Herkesin uzattığı molada en dikkatimizi çeken şey kuşların çeşitliliği. Uzmanlara nazaran Eldere Gölü’nde tam 173 kuş tipi mevcut.
Dikkuyruk, küçük balaban, saz delicesi, yalıçapkını, ördek ve turna bunlardan yalnızca birkaçı… Sukuşlarını ihtiyatlı optimistlikle izliyoruz. Zira ortalarında jenerasyonu tükenmekte olanlar var.
Yabankazları
Kuş müşahede kulesi var
Bu tatlı su gölü, göç yolları üzerinde olduğu için leylek, balıkçıl, söğüt bülbülü ve flamingolara konut sahipliği yapıyor. Söğüt ve Karakuş Dağları’nın yamaçlarında başlayan kuş trafiği daha güneydeki Keçiborlu’ya hakikat akıyor. Mevsimi gelince kuş müşahede kulesinden bu canlı trafiği takip etmek mümkün…
Tatilciler soluğu ördeklerin yanında alırken kimi kümeler patika üzerinden gölün ahşap teknelerini görüntülüyor. Uzun yol gezginlerinin fotoğrafladığı gölde hasırotları, kamışlar, sazlıklar ve nilüferler karelere renk katıyor. Karakoç Yaylası’nın süratle döndürdüğü rüzgâr türbinlerini izlerken yaban hayatın neden bu kadar büyüleyici olduğunu daha uygun anlıyorsunuz.
Bölgede karavan kamp alanı yok lakin birkaç saat geçirilecekse karavanınızı göl kıyısında park edebileceğiniz yerler var. Daha evvelki bir seyahatimde Sivas’ın Hafik Gölü’nde şahit olduğum büyüleyici sessizliği burada da yaşayıp Antalya yoluna çıkıyoruz. Artık ne gam var ne yol gerilimi…
En büyük kederi sulama
Eldere 1. Dereceden Doğal Sit Alanı statüsüne sahip. Bu muhafaza kalkanı, köy dışı yerleşimin önüne geçmiş.
Kaynak sularının fazlalığı nedeniyle kışın donmayan göl, kuşları kendine çektiği için etrafında avlanmaya müsaade edilmiyor. 300 metrelik müdafaa şeridi avcıları bölgeden uzaklaştırıyor.
Ancak etraf köylerin tarım için gölden su çekmesinin önüne büsbütün geçilebilmiş değil.
Valilik, orman müdürlükleri, bölge üniversiteleri, DSİ, tabiat dernekleri ve kuş müşahede toplulukları alanı takibe almış durumda.
Nasıl gidilir?
Eldere (Karakuyu) Gölü, Afyonkarahisar’la Isparta ortasında, Afyon merkeze 114 kilometre, Antalya’ya da 180 kilometre uzaklıkta. Sandıklı-Keçiborlu (D-650) karayolunu tercih ederseniz, hem Eldere hem de Kuyucak’taki lavanta tarlalarının içinde hoş bir gün geçirebilirsiniz. “Eğirdir Gölü’nü de görsek mi” diyenlerin de doğuya yanlışsız 1 saat ilerlemesi gerek.
